Farchie di Sant'Antonio Abate Het is ieder jaar weer een groots en luidruchtig spektakel: de ‘Farchie van Sant’ Antonio’ in Fara Filiorum Petri, een stadje in de provincie Chieti. Op 16 januari, de dag voor de feestdag van de heilige Antonio Abate (Antonius Abt), worden ’s middags ‘farchie’ ontstoken, grote bundels riet, samengebonden met rode wilgentakken, met een diameter van 70 tot 100 cm en een lengte van tien meter. Elke wijk heeft zijn eigen bundel en het gaat er natuurlijk om wie de mooiste bundel heeft, die het mooiste brandt.
Voorbereiding In de maanden ervoor hebben de mannen overal takken riet vandaan gehaald en die bewaard op droge plekken, zodat ze op 16 januari goed branden. In de laatste week worden daar bundels van gemaakt: een secuur werk, want de bundels moeten recht op kunnen blijven staan en mogen niet omvallen als ze in brand gestoken zijn. Terwijl de mannen werken, koken de vrouwen ‘il cibo di Sant’ Andone‘, dat allemaal weggespoeld wordt met een overvloed aan wijn…..
Het feest Op de dag zelf brengen de mannen, na een maaltijd, om een uur of twee ’s middags de farchie naar het veld bij de kerk van Sant'Antonio Abate, terwijl de vrouwen de heilige met gezang aanroepen. Sommige wijkbewoners hijsen de farchie op de schouders, anderen, die wat verder wonen, brengen de farchie met een tractor. Dan, om 15.00 uur, worden de farchie onder het commando van de ‘capofarchia’ een voor een aangestoken: de capofarchia ontsteekt de ontstekers die aan de bundels zijn vastgebonden, die snel en knetterend langs de hele kolom omhoog gaan. De rietbundel begint dan in de top te branden, als een enorme fakkel. Dan barst het feest los met gezang, zoetigheden en wijn. Vervolgens wordt in processie het standbeeld van de heilige naar de farchie gebracht om ze te zegenen. De wijkbewoners halen tot slot de farchie naar beneden en nemen een deel ervan mee terug maar hun eigen wijk, om er daar een kampvuur van te maken, dat de rest van de nacht de feestvierders warm houdt.
Oorsprong Het feest heeft volgens de legende zijn wortels in de Franse bezetting van Abruzzo in 1799. De Franse strijdkrachten hadden de stad omsingeld. Als een wonder zou daar echter Sant’ Antonio Abate (251-356!) zijn verschenen en de bomen van het eikenbos in brand hebben gestoken, waarop de Fransen de benen namen en de stad gevrijwaard werd van verwoesting en ondergang. Als dank ontsteekt de stad daarom nog ieder jaar symbolisch deze farchie. De echte wortels van het feest zijn waarschijnlijk te herleiden tot een heidens feest, dat men gekoppeld heeft aan het patroonsfeest van Sant’ Antonio. Het verbranden van de farchie diende waarschijnlijk als een vorm van zuivering, een bescherming tegen het kwaad en als symbool voor de zon, die moet zorgen voor goede oogsten in de warmere maanden die eraan komen.
