Italianen koesteren hun tradities. En terecht. Ze houden daarmee het verleden levend en laten zo hun trots op dat verleden zien. Elk dorp, elke stad heeft van die tradities, op religieuze feestdagen, bij overgangen in de natuur (of een combinatie daarvan), op hoogtepunten in de landbouw, zoals de oogst, of bij belangrijke levensgebeurtenissen.
Zo kent het middeleeuwse stadje Scanno een rijke traditie rondom het huwelijk, die een jaar duurt en waaraan de namen van levensmiddelen gegeven zijn, die vroeger ook daadwerkelijk gegeven werden. Een vriendin van mij die uit Scanno komt is vorig jaar getrouwd en heeft álles gedaan wat er bij zo’n huwelijk in Scanno hoort. Houdt u vast. Hier komt het.
Torrone
Het eerste huwelijksritueel begint al met het kerstfeest voorafgaand aan het huwelijk en heet ‘torrone’, naar de nougatspecialiteit uit de streek. De bruid krijgt echter geen nougat, maar al het goud, dat de bruidegom in zijn leven vanaf zijn eerste communie heeft verzameld. In Scanno krijgen namelijk ook de jongens bij hun eerste communie, heilig vormsel e.d. goud en zilver, met het oog op hun latere huwelijk. De bruid geeft op haar beurt een levende kalkoen, die gebruikt wordt in de soep van de lunch op eerste Kerstdag, een lunch die traditioneel geheel door de bruid betaald wordt.
Uovo
Met Pasen (ook weer voorafgaand aan het huwelijk) krijgt de bruid een Paasei van chocolade, waarin wederom wat goud of parels verstopt zijn.
Prosciutto
Een week voor het huwelijk wordt er afscheid genomen van het vrijgezellenbestaan, tijdens een feest voor familie en vrienden, dat ‘Addio nubilato’ (voor de vrouw) of ‘Addio celibato’ (voor de man) genoemd wordt. In de volksmond van Scanno heet dat feest ‘prosciutto’, omdat er vroeger feestelijk een ham werd aangesneden. Tijdens dit feest vindt voor de eerste keer ‘la serenata’ plaats: de bruid wordt onder haar balkon toegezongen door musici, familie en vrienden. Tegen de tijd dat dat gebeurt, is er al wel rijkelijk alcohol gevloeid…. In het filmpje wordt mijn Scannese vriendin toegezongen door haar bruidegom, vrienden en familie. Traditioneel dansen daarna de bruid met haar vader en de bruidegom met zijn moeder.
(met dank aan SdR!)
Dag voor het huwelijk
De serenata wordt de dag voor het huwelijk nog een keer gedaan, maar minder uitbundig dan de week ervoor, gezien de zware dag die nog gaat komen.
Matrimonio
Op de dag van het huwelijk wordt de bruid naar de kerk begeleid door de bruiloftsgasten in een optocht die ‘ju catenacce’ genoemd wordt. (Vroeger waren de vrouwen in traditionele kledij gekleed. Twee keer per jaar wordt zo’n historische optocht nagespeeld, op 1 mei en op 15 augustus. Zie hier een apart blog daarover.) Na de kerk begeleidt de optocht de bruid naar het restaurant, waar een uitgebreide lunch met familie en vrienden volgt. ’s Avonds is nog eens een buffet met nog meer vrienden, dat uitloopt in een dansfeest, dat tot in de ochtend duurt.
Dag na het huwelijk
Op de dag na het huwelijk wordt er geluncht met de naaste familie. En dan mag het kersverse echtpaar op huwelijksreis.
San Martino
Op 10 november viert men in Scanno het feest van ‘Le Glorie di San Martino’, een feest waarbij enorm hoge brandstapels (glorie) worden verbrand. Het feest is bedoeld om bescherming in de duisternis te vragen. In werkelijkheid is het een wedstrijd tussen de wijken van de stad om te zien welke brandstapel het hoogste is en het beste brandt. Het bruidspaar krijgt bij die gelegenheid een grote stapel brandhout.
Le galline
In oude tijden werd bij het kerstfeest ná het huwelijk aan het bruidspaar kippen gegeven. Tegenwoordig geeft men geld en cadeautjes. Dán is het klaar.